Jakiś czas temu, w wyniku nieoczekiwanego „splotu  wydarzeń” … zgubiłam azymut.  Trochę trwało, zanim przetrawiłam, przemyślałam, obrałam kierunek na nowo i chwyciłam za ster. A tak naprawdę to najpierw musiałam spory kawał zawrócić, zanim w ogóle ruszyłam naprzód. I wtedy poczułam, że wcześniej, przez dłuższy czas chyba płynęłam na autopilocie…

Trochę trzeba było całą sytuację odchorować i przetrawić, ale nie ma tego złego... 
Czasem musimy dostać od losu prztyczka w nos, żeby zatrzymać się i na nowo zastanowić nad tym, czego tak naprawdę w życiu chcemy, jakie mamy możliwości, umiejętności, talenty, pasje i jak możemy je wykorzystać...

W efekcie długiego trawienia postanowiłam mieć trzecie dziecko (jako matka dwóch córek nie mogę się oprzeć parentingowym metaforom). Ta ciąża trwała nieco krócej niż dwie poprzednie, i co ciekawe, zamiast się zaokrąglić, nabrałam podczas niej siły w mięśniach i straciłam nieco na wadze. W oczekiwaniu na narodziny tym razem nie byczyłam się na kanapie z razem przyjacielem netflixem i nie zgryzałam chipsami lodów, a potem lodami chipsów. Za to zakasałam rękawy (dosłownie) i wzięłam w garść najpierw siebie, a potem i ciężki sprzęt. A przede wszystkim wyczyściłam i na nowo uruchomiłam głowę. I chyba właśnie tego było mi trzeba. Na szczęście mój wzmożony wysiłek wyszedł chyba samej ciąży i wszystkim wokół na zdrowie – poród obył się bez komplikacji i niewątpliwie był to poród naturalny. A ciąża, no cóż, jak ciąża - trwała długo:)

Dość długo borykałam się z imieniem, a teraz, jak każda matka, chcę zaprezentować  światu moje dziecko – Vinteco. Dopóki go nie urodziłam, sama nie do końca wiedziałam jak będzie wyglądało. Życzę sobie, żeby zdrowo rosło, rozwijało się i nie puściło mnie z torbami. A kiedyś wynagrodziło mi to, że włożyłam w nie 1/3 mojego matczynego serca. Na 500+ niestety z tej okazji się nie załapię, ale ponoć jak robi się coś z pasją to pieniądze same przychodzą…

A czym Vinteco jest, możecie przeczytać TUTAJ